Archeologische vondsten uit het zuiden van de VS, Mexico en Peru onthullen dat mescaline-bevattende cactussen duizenden jaren bij ceremonies werden gebruikt. De San Pedro-cactus valt op in de inhoud van Mescaline. Het gebruik van de San Pedro-cactus (of onder de lokale naam Wachuma) die al vóór het Inca-rijk in Peru gebruikelijk was, werd sterk verminderd na de Spaanse veroveringen, maar vanaf het midden van de 20e eeuw verspreidde het zich geleidelijk van Peru naar Bolivia en Chili, voornamelijk als medicijn.
De identificatie van mescaline als de werkzame stof in de San Pedro-cactus werd pas in 1960 bereikt. Deze stof bevindt zich meestal onder de schors. De naam San-Pedro, die na de Spaanse veroveringen aan de cactus werd gegeven, verwijst naar St. Peter, die volgens het christelijk geloof de sleutels bezit van de hemelpoorten. Momenteel wordt het nog steeds voor soortgelijke doeleinden gebruikt door de Native American Church, die aan het einde van de 19e eeuw werd gesticht.
